De Rotterdamse bonnetjesaffaire in het Algemeen Dagblad en RTV ... - EUR

De Rotterdamse bonnetjesaffaire in het Algemeen Dagblad en RTV Rijnmond Nieuws

Op zoek naar het beeld van Bram Peper

Een kritische discoursanalyse van de berichtgeving

Master thesis Master: Media en Maatschappij Erasmus Universiteit, Rotterdam Jill Bakker Studentnummer: 298835 Begeleider: drs. J.M. Engelbert Tweede lezer: dr. C. Aalberts Datum: 31 augustus 2008

0

Inhoudsopgave

1. Inleiding

3

1.1. Doel van het onderzoek

5

1.2. Probleemstelling

7

1.3. Relevantie

8

1.3.1. Maatschappelijke relevantie

8

1.3.2. Wetenschappelijke relevantie

9

1.4. Hoofdstukkenindeling

10

2. Theoretisch kader

12

2.1. Inleiding

12

2.2. Beeldvorming

12

2.2.1. Framing

14

2.3. Rol van media in politieke beeldvorming

16

2.3.1. Mediahypes en mediaschandalen

19

2.3.2. Controle op de mediamacht

20

2.4. Kritische discoursanalyse: wat en waarom?

21

2.4.1. Discoursanalyse

21

2.4.2. Kritische discoursanalyse

23

2.4.3. Faircloughs kritische discoursanalyse

25

2.4.4. Analysemodel

27

2.5. Besluit

30

3. Methodologisch kader

32

3.1. Inleiding

32

3.2. Probleemstelling en deelvragen

32

3.3. Analysemodel

33

3.4. Dataverzameling

43

3.5. Onderzoeksperiode

44

3.6. Besluit

46

4. Contextanalyse

47

4.1. Inleiding

47

4.2. Reconstructie

47

4.2.1. September 1999

47

1

4.2.2. Oktober 1999 4.2.3. November 1999 4.2.4. December 1999 4.2.5. Januari 2000 4.2.6. Februari 2000 4.2.7. Maart 2000 4.3. Besluit

5. Resultaten 5.1. Inleiding 5.2. Bespreking resultaten: Algemeen Dagblad 5.3. Bespreking resultaten: Rijnmond Nieuws 5.4. Vergelijking resultaten 5.4.1. Mate van intertekstualiteit 5.4.2. Mate van modaliteit / evaluatie 5.5. Besluit

6. Conclusie 6.1. Inleiding 6.2. Beeldvorming over Bram Peper 6.3. Sociale context 6.4. Aanbevelingen

I. Literatuurlijst II. Bijlagen

48 49 49 50 50 51 51

52

52

52

71

81

81

87

92

\

94 94 94 95 97

2

1. Inleiding

"In veel gevallen staat het woord publieke opinie gelijk aan het woord pers. Dat noem je valsheid in geschrifte. Het aan- en oproepen van de publieke opinie door de pers als bondgenoot, is meestal een uitdrukking van de opgewonden concurrentie tussen persorganen. Het is goed daarvan niet in opwinding te geraken." (Bram Peper, 1997)

Bram Peper heeft tijdens zijn burgemeesterschap in Rotterdam (1982-1998) een turbulente relatie met de media gehad. De vele affaires en conflicten waarbij hij betrokken was, deden veel stof opwaaien. Van zijn alcoholmisbruik, tot het fiasco van het feest gegeven ter gelegenheid van het 650-jarige bestaan van Rotterdam en het beroemde uit de hand gelopen interview met Ischa Meijer. Bekend als "De Zonnekoning aan de Maas" is zijn naam vaak door het slijk gehaald. Anderzijds werd Bram Peper ook gezien als visionair een voortreffelijke wetenschapper. Hij wist het imago van Rotterdam te verbeteren van stinkstad naar wereldstad. Met grote werken als de Kop van Zuid, de Erasmusbrug en de wolkenkrabbers op de Weena drukte hij een nieuwe stempel op de stad. De omgang met de publieke opinie en de media waren voor hem dan ook geen onbekende factoren gedurende zijn burgermeesterschap. Maar in 1997 kon Peper niet weten dat hij het hoogtepunt van zijn relatie met de media nog niet had bereikt, het publiek zou nog veel opgewondener raken...

Op 24 september 1999 laat op Radio Rijnmond een anonieme betrokkene zich uit over een intern onderzoek op het Rotterdamse stadhuis naar ambtenaren die jarenlang zouden hebben gefraudeerd. Het personeel zou drank en sigaretten hebben achterover gedrukt. Tegen drie verantwoordelijke ambtenaren zouden disciplinaire maatregelen zijn genomen. Maar de aantijgingen tegen Peper, d?t was de echte primeur die ochtend. De toenmalige burgemeester zou priv?-feesten hebben gegeven op kosten van de gemeente. Burgemeester Ivo Opstelten weerlegt de beweringen gedeeltelijk. Er is inderdaad door lager personeel gerommeld en drie afdelingshoofden zijn overgeplaatst. Berichten over fraude door ex-burgemeester Peper en zijn toenmalige echtgenote Neelie Kroes, doet hij af als geruchten. Ook andere Rotterdamse politici ondersteunen de uitspraken van Opstelten. De anonieme klokkenluider zou `de stadhuisgroupie' zijn, een man die uit hobby veel op het stadhuis rondhangt. Maar het hek is van de dam. Een openbaar bestuurder die over de scheef is gegaan door gemeenschapsgeld te gebruiken om zichzelf te verrijken, dat riekt naar fraude. De media zijn er als de kippen bij. De integriteit van Peper wordt publiekelijk ter discussie gesteld, een golf van mediapublicaties is het gevolg.

Zijn verleden speelt hem parten. Al eerder waren er geruchten over onrechtmatig declaratiegedrag. Daarnaast ging het om de `Zonnekoning van de Maas', iemand die buitensporig leefde, iets wat niet

3

strookte met de normen en waarden van de Partij van de Arbeid en wat wel strookte met het beeld van een geldbelust persoon. Wanneer de aantijgingen waar zijn, betekent dat de val van Peper. Hij zelf blijft koel, hij blijft aan zijn onschuld vasthouden.

Naar aanleiding van fraudebeschuldigingen wordt er een onderzoek gestart naar de declaraties van het College van Burgemeester en Wethouders van de stad Rotterdam in de jaren 1986-1999 door de Commissie tot Onderzoek van de Rekening (COR) uit de gemeenteraad van Rotterdam. De COR schakelt daarbij de hulp van het onderzoeksbureau KPMG in. Gedurende de periode tot aan de uitkomsten van het rapport wordt Peper herhaaldelijk aan de schandpaal genageld. Hoewel er meerdere betrokkene zijn, concentreert de pers zich op de ex-burgemeester. Een schandaal wordt nu een maal vaak aan ??n persoon gehangen. Tussen de onthulling en de ontknoping was het een mediaspektakel, waarin lukrake vermoedens als waar werden gepresenteerd. Maar er waren maar weinig feiten bekend en de berichten berustten vooral op anonieme bronnen en anonieme verdachtmakingen. Daarnaast hielp de mediastilte van de gemeente Rotterdam die situatie maar weinig. Er was genoeg ruimte voor de media om te speculeren zonder weerwoord, behalve dat van de beschuldigde zelf.

Op 17 maart 2000 worden de resultaten van het accountantsonderzoek gepubliceerd. Peper is `schuldig'. Er is sprake van `niet rechtmatige' declaraties door de oud-burgemeester van Rotterdam. De gemeente dient een claim van f 64.000 bij Peper in. Het gedrag van de media wordt door de resultaten enigszins gerechtvaardigd, Peper heeft zich inderdaad schuldig gemaakt door `niet rechtmatig' gebruik te maken van het gemeenschapsgeld. Of niet? Binnen de affaire is sprake van een opvallende wending. Op 13 juni 2002 spreekt het College van Beroep voor het bedrijfsleven uit dat het accountantsonderzoek van KPMG een onvolledig en onjuiste rapportage heeft opgeleverd. Met name de conclusie dat uit het feit, dat Peper niet had willen meewerken aan het onderzoek, kon worden afgeleid dat het om niet rechtmatige declaraties ging, had niet mogen worden getrokken. Het commentaar van Peper: "Iedereen heeft zich overgegeven aan een stel accountants, die alleen maar wilden cashen en die met een vooropgezet doel mij wilden pakken. Ik werd neergezet als iemand die alleen maar in de gemeentekas zat te graaien."

De kwestie, die ook wel bekend staat als de bonnetjesaffaire1, heeft veel met Peper gedaan. En de vraag die rijst: was al deze opwinding terecht? Maar in deze Master thesis wil ik geen oordeel geven over de kritische berichtgeving, over de kwaliteit van de journalistiek of in hoeverre de berichtgeving goed of fout was. In plaats daarvan is het belangrijker om te kijken naar verhouding tussen media en politiek in onze huidige samenleving en de rol die de media spelen met betrekking tot beeldvorming.

1 Toelichting keuze voor 'bonnetjesaffaire' in: Rosenthal, U. (2001). De nieuwscascade. In Soetenhorst, B., & Zonneveld, M. Afrekenen met Peper (p.142-144). Amsterdam: Van Gennep.

4

 ................
................

In order to avoid copyright disputes, this page is only a partial summary.

Google Online Preview   Download