'Siedmiu wspanialych' - press book - Forum Film



[pic]

Tytuł oryginalny: The Magnificent Seven

Reżyseria: Antoine Fuqua

Scenariusz: Richard Wenk, Nic Pizzolatto, na podstawie scenariusza filmu „Siedmiu samurajów” autorstwa Akiry Kurosawy, Shinobu Hashimoto i Hideo Oguni

Wykonawcy:

Denzel Washington Sam Chisolm

Chris Pratt Josh Faraday

Ethan Hawke Goodnight Robicheaux

Vincent D'Onofrio Jack Horne

Byung-hun Lee Billy Rocks

Manuel Garcia-Rulfo Vasquez

Martin Sensmeier Czerwone Żniwo

Peter Sarsgaard Bartholomew Bogue

Haley Bennett Emma Cullen

Luke Grimes Teddy Q

Matt Bomer Matthew Cullen

Jonathan Joss Denali

Cam Gigandet McCann

Emil Beheshti Maxwell

Mark Ashworth kaznodzieja

Billy Slaughter Josiah

Dodge Prince Anthony

Matthew Posey Hank Stoner

Carrie Lazar Leni Frankel

Jody Mullins Caleb Frankel

Clint James Fenton

Dane Rhodes szeryf Sharp

Ritchie Montgomery Gavin David

Sean Bridgers Fanning

Muzyka: Simon Franglen, James Horner

Zdjęcia: Mauro Fiore

Montaż: John Refoua

Scenografia: Derek R. Hill

Dekoracje: Sean Ryan Jennings, Leslie McDonald

Kostiumy: Sharen Davis

Efekty specjalne: Yves De Bono

Efekty wizualne: Sean Deveraux

Producenci: Roger Birnbaum, Todd Black

Producenci wykonawczy: Bruce Berman, Antoine Fuqua, Walter Mirisch, Ben Waisbren

Produkcja: Metro-Goldwyn-Mayer – Columbia Pictures – L Star Capital – Village Roadshow Pictures, USA

Czas: 133 min.

Premiera światowa: 8.09.2016 (MFF w Toronto)

Premiera polska: 23.09.2016

Dystrybucja w Polsce: Forum Film Poland

Dozwolony od lat: 15

O filmie

Armia bandytów pod wodzą bezwzględnego oligarchy terroryzuje małe miasteczko Rose Creek na pograniczu amerykańsko-meksykańskim. Zrozpaczeni mieszkańcy zwracają się o pomoc do grupy rewolwerowców. To awanturnicy, hazardziści i łowcy nagród, nie zawsze kierujący się szlachetnymi pobudkami. Mimo to siedmiu najemników postanawia stawić czoło przeważającym siłom wroga. Wydają się być bez szans... Czy przy wsparciu mieszkańców, którym przewodzi młoda kobieta, uwolnią osadę spod bandyckich rządów?

Tropem wielkich klasyków

„Siedmiu samurajów” („Shichinin no samurai”, 1954, dwie nominacje do Oscara), arcydzieło Akiry Kurosawy, to opowieść o siedmiu roninach, którzy bronią biednej wioski przed najazdem bezwzględnych, ogałacających ją regularnie z plonów bandytów. W pamięć zapadła widzom zwłaszcza imponująca finałowa walka w deszczu i wspaniałe role, m.in. Toshiro Mifune i Takashi Shimury. W 1960 powstał westernowy, przeniesiony w realia amerykańsko-meksykańskiego pogranicza, remake tego filmu – „Siedmiu wspaniałych” („The Magnificent Seven”), podpisany przez doświadczonego Johna Sturgesa („Ostatni pociąg z Gun Hill”), z Yulem Brynnerem i Stevem McQueenem w rolach głównych. Choć początkowo nie odniósł wielkiego sukcesu w USA, a triumfy święcił raczej w Europie, stał się przepustką do sławy dla wielu aktorów, takich jak James Coburn czy Charles Bronson. Główny motyw muzyczny filmu, autorstwa Elmera Bernsteina, znał wówczas chyba każdy. Film jest uznawany za kluczowy w ewolucji westernu w latach 60. Eksponuje się tam silnie motyw „zawodowstwa” – bohaterowie są profesjonalistami od broni do wynajęcia, choć ostatecznie okazują się moralnie wartościowi. Zresztą Kurosawa silnie inspirował się amerykańskim westernem, a obie te opowieści miały wspólne korzenie w kodeksie samurajskim i europejskich eposach rycerskich. Film doczekał się trzech niezbyt udanych kontynuacji (1966, 1969, 1972) i średnio udanego serialu telewizyjnego (1998) z Michaelem Biehnem w roli głównej. Szefowie studia MGM doszli już kilka lat temu do wniosku, że czas opowiedzieć tę historię na nowo, nie trzymając się jednak ściśle oryginałów.

Dlaczego western? Dlaczego teraz?

Reżyser Antoine Fuqua, który największe sukcesy odnosił kręcąc męskie filmy, zwłaszcza błyskotliwe policyjne thrillery jak doskonały „Dzień próby” z Denzelem Washingtonem i Ethanem Hawke, czy „Gliniarze z Brooklynu”, bardzo ucieszył się, gdy szefowie studia MGM zaproponowali mu zrealizowanie westernu. – Byłem podekscytowany. Dorastałem, oglądając westerny. Zaraz jednak zacząłem myśleć. Dlaczego właśnie teraz kręcimy western? I dlaczego miałby on być on istotny dla współczesnej publiczności? – mówił. – Odpowiedziałem sobie: coraz powszechniejsze dziś rządy tyranii czynią nasz pomysł aktualnym. Bardzo potrzebni są nam dziś ludzie, którzy potrafią tyranii się przeciwstawić. Nasz film to opowieść o takich właśnie ludziach. Potwierdzał to Ethan Hawke: – Myślę, że to opowieść o całkiem współczesnej korporacyjnej chciwości, która prowadzi często do swego rodzaju totalitaryzmu. Taki był zamiar Antoine’a. Opowieść została wpisana w ramy starego archetypu o śmiałkach, którzy porywają się na niemożliwe – z takich opowieści wywodziło się „Siedmiu wspaniałych”, ale i „Parszywa dwunastka”.

Producent Roger Birnbaum („Dom przy placu Waszyngtona”, cykl „Godziny szczytu”, „Turysta”) uzupełniał: – To rzecz o tym, by nie być samolubnym, rzecz o poświęceniu. Ci mężczyźni, którzy żyli poza prawem, gotowi są do poświęcenia, by chronić tyranizowaną społeczność. Tylko siedmiu ludzi staje przeciw całej armii, choć doskonale zdają sobie sprawę, że czeka ich niemal pewna śmierć. Po prostu robią to, co należy zrobić. Drugi z producentów, Todd Black („W pogoni za szczęściem”, „Obłędny rycerz”, „Do utraty sił”), zauważył: – Ten tytuł jest doskonale znany starszym widzom, młodzi w większości go nie znają. Pomyśleliśmy, że Antoine, który ma bardzo intensywny styl, jest doskonałym kandydatem, by na nowo opowiedzieć tę klasyczną historię.

Birnbaum stanął na czele studia MGM, wraz ze swym dawnym współpracownikiem Benjaminem Barberem, w 2010 roku. – Zaczęliśmy się rozglądać za ciekawym materiałem. Zerknęliśmy na bogatą filmową bibliotekę MGM i w oczy rzucił się mi tytuł „Siedmiu wspaniałych”. Uwielbiałem ten film jako dziecko, potem, gdy byłem studentem w szkole filmowej, analizowaliśmy ewolucję tematu zaczerpniętego z „Siedmiu samurajów” – opowiadał Birnbaum. – To klasyka, zasługująca moim zdaniem na ponowne opowiedzenie.

Początkowo planowano, że główną rolę zagra Tom Cruise, w końcu zdecydowano się na Denzela Washingtona. To ponoć Fuqua podczas jednej z narad rzucił jego nazwisko. – Zastanawiałem się, jak dodać tematowi świeżości. Myślałem, żeby kluczową rolę zagrał ktoś dotąd nie kojarzony z westernem. Powiedziałem: co myślicie o Denzelu Washingtonie? W pokoju zrobiło się cicho jak makiem zasiał, a potem wybuchł wielki gwar. Kapitalny pomysł, myślisz, że da się to zrobić? – pytano mnie. Ten niepokój wydawał się niezbyt uzasadniony, bo obaj panowie z wielkimi sukcesami współpracują od lat. – Antoine i ja odnosiliśmy wspólnie wielkie sukcesy – mówił gwiazdor. – Zdobyliśmy Oscara za „Dzień próby”, „Bez litości” był natomiast wielkim kasowym hitem. Antoine jest moim zdaniem mistrzem – doskonale wie, co chce osiągnąć i pozwala mi robić to, co chcę zrobić. Świetnie się dogadujemy. Producent Black tak dociekał motywów pozytywnej odpowiedzi Washingtona: – Nie zrobił nigdy westernu, rzadko występuje w filmach, gdzie bohater jest zbiorowy, no i ufa Antoine'owi. A poza tym znany jest z tego, że zawsze szuka czegoś, czego nie robił do tej pory. Teraz nadarzała się wielka po temu okazja.

Aktora ujął także charakter postaci: – Wydaje się, że Chisolm został zesłany na ziemię, by ratować niewinnych. Dla tego miasta jest odpowiednim człowiekiem, który pojawia się w odpowiednim czasie. Szczerze mówiąc, pomyślałem, że może to moja jedyna okazja, by zagrać w westernie. Choć muszę przyznać, że nie mam wielu wspomnień z dzieciństwa dotyczących westernu. Ojciec był duchownym, niewiele oglądaliśmy filmów – pamiętam, że widziałem kilka odcinków „Bonanzy”.

Wschodząca gwiazda, charyzmatyczny Chris Pratt („Strażnicy Galaktyki”, „Jurassic World”) bardzo ucieszył się z propozycji zagrania hazardzisty Faradaya, pierwszego z rewolwerowców, których werbuje Chisolm i jego prawej ręki: – Zawsze chciałem zagrać w westernie i nie zawiodłem się. Szkolenie było czymś fantastycznym, zwłaszcza lekcje jazdy konnej z moim instruktorem Bobbym i innymi prawdziwymi kowbojami. Nauczyłem się też strzelać z Colta Peacemakera z długą lufą i posługiwać się nim. Byłem szczęśliwy jak duży dzieciak. Birnbaum twierdził, że na planie panowała doskonała atmosfera: – Naprawdę ci bardzo utalentowani aktorzy byli jak bracia, ich relacje przypominały te, które panowały między filmowymi bohaterami – zapewniał.

Fuqua twierdził, że odbył wiele rozmów z Washingtonem o filmie i obrazie Zachodu, jaki miał się tam pojawić. – Dużo czytaliśmy na ten temat, potem dyskutowaliśmy. Na Zachodzie znalazło się mnóstwo ludzi z wielu stron świata – z Rosji, Irlandii czy Meksyku. Chciałem pokazać właśnie taki bardzo zróżnicowany Zachód – wyjaśniał reżyser. – Ma to oczywiście odniesienia do współczesności, dziś bardzo intensywnie mieszają się różne narodowości i tradycje. Dlatego jednocześnie szanowaliśmy reguły gatunku i obsadziliśmy film tak, by mogli się zaprezentować aktorzy, którzy oddadzą w pełni tę różnorodność. Była ona przecież faktem.

Scenarzyści Richard Wenk („16 przecznic”, „Bez litości”) i Nic Pizzolatto (serial „Detektyw”) stworzyli więc galerię postaci, która miała tylko bardzo luźny związek z bohaterami klasycznego filmu Johna Sturgesa. Zagrali: Ethan Hawke, Vincent D'Onofrio, Manuel Garcia-Rulfo, Byung-hun Lee i Martin Sensmeier. Hawke tak opowiadał o motywach działania tych bohaterów: – Jeden z nich jest marzycielem, inny stracił rodzinę, następny robi to z przyjaźni, kolejny ma sekret, którego pilnie strzeże; wreszcie ostatni po prostu nie wie, co z sobą począć. Choć żaden z nich nie znalazł się tu z racji przemyślanego moralnego wyboru, zaczynają dostrzegać, że robią to co należy i czują się z tym dobrze.

Fuqua jest wielkim wielbicielem arcydzieła Kurosawy: – Ludzie nie zdają sobie sprawy, jak wielki wpływ wywarł on na amerykańskie kino. Ja po obejrzeniu „Siedmiu samurajów” zapragnąłem być filmowcem. Ten film to DNA wielu filmów, także naszego i oczywiście dzieła Johna Sturgesa. Rysunku bohaterów, skażonych przemocą, lecz odnajdujących w sobie szlachetność, sposobu filmowania walk, nie da się zapomnieć – opowiadał o swej fascynacji reżyser. – Z kolei film Sturgesa był owocem stopniowej ewolucji gatunku. Już wcześniej John Wayne zmieniał się z Johna Wayne'a z „Dyliżansu” w Johna Wayne'a z „Poszukiwaczy”. A na horyzoncie majaczył już Sam Peckinpah z „Dziką bandą”. Bohaterowie westernów stawali się stopniowo bardziej mroczni i skomplikowani. Film Sturgesa był częścią tego historycznego procesu. Tak jest i z dzisiejszymi bohaterami, którzy nie są ludźmi bez skazy. Ale pomimo wszelkich komplikacji zło nadal pozostaje złem, a dobro dobrem. Zanim przystąpiłem do pracy nad filmem, obejrzałem jeszcze raz dzieło Kurosawy i upewniłem się – jego DNA się nie zmieniło.

Siedmiu – ale jeden przyświeca im cel

Sam Chisolm

Przywódca grupy najemników walczących w słusznej sprawie. – Jest czarnym na Zachodzie, czarnym, który występuje z pozycji władzy i ma uprawnienia do ścigania przestępców w dziesięciu stanach – opowiadał Washington. – Jest nieustraszony, jest samotnikiem, doskonale posługuje się bronią, ale to nie blagier, który robi coś, by się popisać. Jest honorowy i niespecjalnie przepada za towarzystwem innych. Fuqua dodawał: – Zrobiliśmy spory research – podobni ludzie rzeczywiście istnieli na Zachodzie. Dla Chisolma dostarczyć przestępców żywych czy martwych przed oblicze sędziego to właściwie żadna różnica. Do czasu, gdy spotka naszą bohaterkę, Emmę Cullen, graną przez Haley Bennett, i zdecyduje się jej pomóc, pogrążony jest w chłodzie i mroku. Washington uzupełniał: – Myślę, że ta jego chęć karania przestępców wynika po części z pragnienia zemsty za śmierć własnej rodziny. Wiem, że będą mnie porównywać z Takashi Shimurą i Yulem Brynnerem. Nigdy nie widziałem „Siedmiu wspaniałych”, nie wiem co oznacza słowo „kultowy”, ja po prostu czytam scenariusz i staram się jak najlepiej zrozumieć opisaną w nim postać. Hawke komentował: – Denzel to wybitny aktor i zarazem gwiazdor o wielkiej charyzmie. Podziwiałem go w „Juliuszu Cezarze”, nauczyłem się się wiele, grając u jego boku w „Dniu próby”. Moim zdaniem był idealny do tej roli.

Faraday

– Ma w sobie coś lisiego, coś z uroczego oszusta. To hazardzista, uwielbia grę, kobiety, whisky, dobre cygara, ale jest śmiertelnie niebezpieczny – opowiadał o swej postaci Pratt. – Także dlatego, że zachowuje w najniebezpieczniejszych sytuacjach chłodną głowę. To czyni go wydajnym w zabijaniu. Myślę, że fakt, iż każdy z bohaterów był przynajmniej przez pewien czas zabójcą, łączy ich w jakiś sposób. Faraday zabijał i nie robiło to na nim większego wrażenia. Chyba dlatego, że był przekonany, że jest po prostu zły i pogodził się z tym. Ale teraz pojawiają się wątpliwości. Może, jeśli jestem w stanie się poświęcić, to jednak nie byłem do końca zły. Tak zapewne myśli. Pojawia się też uczucie, którego nigdy do tej pory nie doświadczył – czuje radość, że może walczyć, pomóc innym ludziom. Fuqua odnotował: – Prawdziwy Chris jest inny, zabawny, czarujący, bardzo po amerykańsku pozytywnie nastawiony do świata. Pomyślałem, że choć to inna postać niż grana przez Steve'a McQueena u Sturgesa, to powinna mieć podobą charyzmę.

Goodnight Robicheaux

– Ethan bardzo chciał zagrać w tym filmie – opowiadał reżyser. – Pragnął znowu pracować z Denzelem. Po pokazie „Bez litości” złapał mnie za marynarkę i powiedział, że jeśli rzeczywiście robimy „Siedmiu wspaniałych”, to on w ciemno przyjmie każdą rolę. Hawke tak charakteryzował swego bohatera: – To prawdziwa zagubiona dusza. Po wojnie secesyjnej prawdopodobnie nigdy nie wrócił do domu, tylko włóczy się po Zachodzie. Lekceważy kwestie życia i śmierci. Myślę, że wskutek wojennych przeżyć cierpi na coś w rodzaju stresu pourazowego. Był strzelcem wyborowym, zabijał ludzi jak muchy. Producent Black potwierdzał słowa aktora: – Tak właśnie myśleliśmy o tej postaci, tak ją nakreślili scenarzyści. Opisywali stres pourazowy, choć to pojęcie wówczas nie istniało, ale zjawisko – tak. Aktor komentował: – Goodnight bardzo szanuje Chisolma i jego przyjaźń. Widzi w nim być może lepszą część samego siebie, część, którą dawno utracił. Paradoksem jest, że jego najlepszy przyjaciel to czarnoskóry przedstawiciel prawa, a on przecież był zabójcą podczas wojny secesyjnej. Ale i inni bohaterowie powinni się teoretycznie nienawidzić, a ze sobą współpracują.

Jack Horne

Człowiek gór o wyglądzie niedźwiedzia i niebezpieczny jak rozjuszony niedźwiedź. – Miałem tym razem mnóstwo fizycznej pracy do wykonania – opowiadał Vincent D'Onofrio, wszechstronny, niezwykle ceniony przez kolegów aktor. – Tomahawaki, noże, długa myśliwska strzelba – wszystkim tym musiałem się sprawnie posługiwać. Nie było mowy o prostym „wyciągnij broń i strzelaj”. Miałem za zadanie biegać i łamać ludziom karki, patroszyć przeciwników. Fuqua był pełen podziwu dla D'Onofrio: – To aktor mający moc i bardzo silną osobowość. Stał się na planie mentorem i przywódcą dla młodych kolegów. Denzel był drugim liderem – on z kolei wpływa na ludzi swym cichym, ale silnym autorytetem; myślę, że podpatrzył to u Nelsona Mandeli.

Billy Rocks

Przyjaciel Robicheaux, jego powiernik, mistrz walki na noże. Zagrał go koreański gwiazdor Byung-hun Lee („Dobry, zły i zakręcony”, „Przychodzę z deszczem” Tran Anh Hunga, „Słodko-gorzkie życie”). – Byłem jego wielkim fanem, myślałem o remake'u „Słodko- gorzkiego życia”. Szczerze mówiąc, nie poznałem w pierwszej chwili BH podczas przesłuchania. Ale był tak świetny, że dostał angaż, a ja już po chwili wiedziałem, kto to jest i nie kryłem, że należę do wielbicieli jego talentu – zdradzał reżyser. – Ma cichą charyzmę i świetnie posługuje się nożami.

Vasquez

Meksykanina, przestępcę i zabójcę ściganego przez Chisolma, zwerbowanego w końcu do obrony miasta, zagrał meksykański aktor Manuel Garcia-Rulfo (serial „Od zmierzchu do świtu”, „Cake”). Tak mówił o Vasquezie: – On uwielbia walkę, śmieje się, strzelając. Birnbaum: – Manuel ma te same ogniki w spojrzeniu co jego bohater; wnosił na plan entuzjazm i żywiołowość.

Czerwone Żniwo

Indianina z plemienia Komanczów, który jako ostatni przyłącza się do siódemki, zagrał autentyczny Indianin, Martin Sensmeier. Bardzo chwalił Fuquę za szacunek dla indiańskiej kultury: – W wielu dawnych hollywoodzkich filmach Indian grali biali, najczęściej Włosi. Ciężko się było z nimi identyfikować. Dlaczego się tak głupio zachowują? Dlaczego tak dziwnie krzyczą i są śmiesznie ubrani? Jako dziecko kochałem westerny, ale wolałem bawić się w kowboja. Tym razem, jak zapewniał mnie konsultant do spraw rdzennych Amerykanów, mój bohater rzeczywiście wygląda i zachowuje się jak prawdziwy Komancz. Producent Black był pełen uznania dla Sensmeira i podkreślał, jak trudną rolę miał on do zagrania: – Zdecydowaliśmy, że tego bohatera charakteryzuje działanie i milczenie, które jest równie ważne jak działanie. Martin potrafił nadać wyraz tej postaci, bez wielu zbędnych słów.

...i inni

Emma Cullen

Do roli młodej wdowy, zaproszono Haley Bennett, która pracowała wcześniej z Fuquą, Washingtonem i Blackiem. – Myślę, że to bardzo niestereotypowa rola – mówiła aktorka. – Emma nie jest typową ofiarą, jest aktywna. Kobiety nie miały wtedy równych praw, dominowali nad nimi mężczyźni. Sportretowałam Emmę jako kogoś, kto zwiastuje zmiany. Birnbaum dodawał: – Jestem przekonany, że pionierzy to byli twardzi ludzie, zarówno mężczyźni, jak i kobiety. Ich nie było łatwo złamać. Emmy też nie złamała śmierć męża, nie pozbawiła jej siły.

Bartholomew Bogue

Zdecydowanie czarny charakter, przemysłowiec, który uważa, że może narzucać własne bezprawne reguły otoczeniu. Zagrał go Peter Saarsgard („Plan lotu”, „Blue Jasmin”), który uznał, że w tej postaci znajdujemy intrygujące „przekonanie o własnej wielkości; na swój sposób fascynujący, ale i niewybaczalny narcyzm”. Aktor mówił, że jego szwagier Jake Gyllenhaal, który grał u Fuquy w „Do utraty sił”, bardzo zachwalał mu pracę z tym reżyserem: – Rzeczywiście, Antoine daje aktorom przestrzeń potrzebną do interpretacji i jeśli jej kierunek mu odpowiada, nie ingeruje w każdy detal.

Rżenie koni, huk wystrzałów

Aktorzy zaczęli ćwiczyć jazdę konną i posługiwanie się bronią – bez wyjątku prawdziwą – na długo przed zdjęciami. Chodzili w pasach na broń, by poczuć jej ciężar, używali ostrej amunicji, by zobaczyć, jak prawdziwa broń reaguje i jak reaguje na nią ciało. Tygodniami też oswajali się z kowbojskimi butami. – Trening to nie była zabawa, ale ciężka praca – wyjawiał reżyser. – Kręcąc sceny akcji, musisz być wiarygodny. Chciałem też zobaczyć podczas szkolenia, kto jest w czym najlepszy, by sposoby walki bohaterów dopasować do aktorów. Dla mnie to jest zawsze odkrywanie nowych możliwości. A wierzcie mi, że dla chłopaków z miasta już samo chodzenie po nierównym terenie w kowbojskich butach może nie być wcale takie łatwe. Fuqua na skutek obserwacji podjął ważne decyzje: – Chisolm będzie posługiwał się jednym rewolwerem, a to ze względu na wielką szybkość i precyzję Denzela w wyjmowaniu broni – myślę, że nabył tej szybkości, boksując. Z kolei bohater Chrisa nie zna strachu, zuchwałość to jego najważniejsza cecha. Dlatego Faraday atakuje frontalnie, co ma przeciwnika przerazić. Robi tak, bo jest pewny swej perfekcji w strzelaniu. Nie musi być bardzo szybki – wie, że strzela celnie. Vincent przypomina niedźwiedzia, więc jest bardzo agresywny, kroczy jak taran, jest nie do zatrzymania. Billy ma wdzięk atletycznego tancerza, z maestrią posługującego się nożami. Manuel podczas szkolenia doszedł do ogromnej zręczności w zabawie dwoma rewolwerami – więc posługuje się obydwoma. Martin strzelał już przedtem sporo z łuku – więc naturalne było, że to będzie jego główna broń.

Posługiwania bronią uczył aktorów Thell Reed, postać legendarna w filmowej branży. Ten weteran (jest dziś po siedemdziesiątce) już w wieku 14 lat został mistrzem w szybkim wyciąganiu broni, występował w rewii Gene Autry's Wild West Show, a potem zajmował się bronią w niezliczonej ilości filmów, głównie westernów, poczynając od serialu „Gunsmoke” (TVP: „Strzały w Dodge City”), poprzez „Tombstone”, „Sztandar chwały”, aż po „Django” Quentina Tarantino. – Uczył mnie posługiwania się Coltem Peacemakerem, który nie jest półautomatyczny, jak część rewolwerów, lecz ciężki w strzelaniu i ładowaniu. Ale za to niezwykle skuteczny – wspominał Pratt. Washington dodawał: – Ja rzeczywiście jestem szybki, dzięki boksowi, który uprawiałem przez lata, ale Thell stale powtarzał, że to nie szybkość w wyciąganiu broni jest najważniejsza, ale płynność ruchu. Zwolnij, zwolnij – mówił. – Płynnie znaczy szybko.

Martin Sensmeier przed rozpoczęciem zdjęć spędził sześć tygodni w Luizjanie, ucząc się jazdy na oklep oraz doskonaląc strzelanie z łuku. A przedtem jeszcze dwa tygodnie ćwiczył w Los Angeles. – Jeździłem na oklep dzień w dzień, a szkolili mnie Scotty Augere z plemienia Czarnych Stóp z Montany oraz mój dubler Danny Edmo. Jeżdżenie na oklep nie jest łatwe – musisz polegać na sile swoich nóg. Nieraz lądowałem na ziemi. Ale teraz wolę jazdę na oklep, wydaje mi się bardziej swobodna i naturalna – opowiadał aktor. – Oprócz tego musiałem ćwiczyć strzelanie. Łuk, tomahawk – niemal nie wychodziłem z treningów.

Manuel Garcia-Rulfo wspominał: – Wychowywałem się na farmie w Meksyku, więc z jazdą konną nie miałem kłopotu. Ale wszystkie te wybuchy, zgiełk, strzelanina, strzelanie z dwóch rewolwerów... Poczułem się jak dzieciak, który dostał spóźniony prezent. Szkolenie, szczególnie strzeleckie, przeszła też Haley Bennett: – Kobiety w tamtych czasach były bardzo twarde – często mężczyźni opuszczali je na długi czas, a zatem musiały potrafić się obronić w razie potrzeby – mówiła. Także Hawke podkreślał wysoką jakość szkolenia: – Każdy z nas miał pojęcie o broni; nie znając się choć trochę, nie masz w Hollywood przyszłości. Ale Thell Reed to absolutny mistrz, wie o broni wszystko.

Akcja bez udawania

Producent Black wspominał, że realizacja filmu była długa i niebezpieczna, ponieważ reżyser postanowił unikać w miarę możności efektów generowanych komputerowo. – Pozyskaliśmy najlepszych z najlepszych kaskaderów, ekipę, która zwykle pracuje z Clintem Eastwoodem. Upadki z koni i budynków miały wyglądać jak najbardziej prawdziwie, więc szczerze mówiąc, pomimo ich doświadczenia, praca była bardzo niebezpieczna – opowiadał producent. Na codzień większość z tych ludzi to jeźdźcy z rodeo. Dla bezpieczeństwa, drewniane elementy dachów, które łamali, spadając, były wykonane z pianki imitującej drewno, a pod ziemią ukryto materace łagodzące upadek. Fuqua był pełen podziwu: – Jeff Dashnaw i jego ludzie byli niesamowici – mówił. – Trudno w to uwierzyć, ale niektórzy z nich pracowali jeszcze z Johnem Waynem, a nawet Johnem Fordem. Spadali z koni wiele razy, dziesiątki razy wypadali przez okna. I nikomu nic się nie stało. Hawke podkreślał, że wielką trudnością był panujący w Luizjanie, gdzie kręcono, wilgotny upał: – W takich warunkach rzeczy same w sobie trudne stają się jeszcze trudniejsze.

Prawdziwe miasteczko i eleganckie krawaty

Godzinę drogi od Baton Rouge ekipa specjalistów pod wodzą scenografa Dereka Hilla zbudowała prawdziwe westernowe miasto, Rose Hill. I nie były to tylko fasady budynków, ale pełne ulice i kompletne wnętrza. Z Hillem Fuqua wpółpracował przy „Olimpie w ogniu”. Jak wspominał reżyser, wybudował on wtedy „doskonałą replikę Białego Domu, na polu, gdzie przedtem pasły się krowy. W przypadku «Siedmiu wspaniałych» powstało całe miasto, gdzie rozgrywała się większość akcji. Gdy Derek przedstawiał mi szkice, zapytałem go: rzeczywiście zbudujesz to wszystko? Odpowiedział: owszem, bo wiem, jak lubisz kręcić filmy. Gdy ludzie zobaczą całe prawdziwe miasto na ekranie, będą zdumieni”.

Rzeczywiście powstało 25 kompletnych budynków, a także kościół i w pełni funkcjonująca stajnia. Sarsgaard nie mógł wyjść z zadziwienia: – Naprawdę wszystko działało. Mogłeś otworzyć sekretarzyk, czy napić się prawdziwej herbaty z prawdziwej porcelany. Tak właśnie postępuje Antoine – w naszym mieście mogliśmy przecież właśnie potrzebować tego prawdziwego pokoju, albo innych prawdziwych drzwi.

Sharen Davis (nominacje do Oscara za „Dreamgirls” i „Raya”) była odpowiedzialna za kostiumy. – Chciałam połączyć stylistykę rodem ze spaghetti-westernu z realizmem i zachować w tej kombinacji równowagę – tłumaczyła. – Punktem wyjścia była dla mnie broń używana przez bohaterów, ich pasy i kabury. Dostałam bardzo dobre zdjęcia tych elementów i to one mnie inspirowały, niejako decydowały o reszcie kostiumu. Denzel przeprowadził własny research i znalazł osobę z epoki, którą w dużym stopniu w ubiorze chciał naśladować. Z jednym wyjątkiem: zdecydowaliśmy, że ubierzemy Denzela w czerń. Ubiór Chrisa miał być o wiele bardziej swobodny, na swój sposób sexy. Wiele eksperymentowaliśmy z kolorem, tonując go i większą uwagę przywiązując do struktury wykorzystanych tkanin. Ethan zgodził się z moimi szkicami od razu, mówiąc, że kostium wygląda zdumiewająco i że postać wymaga, by różnił się zdecydowanie od reszty. Horne to traper, więc ubrałam Vincenta w wiele elementów zwierzęcych, w futra. Wyglądał groźnie i trochę dziwacznie. W stroju Vasqueza łączą się elementy meksykańskie i amerykańskie. Billy Rock posługuje się niezwykłym pasem z nożami, więc bardzo rzadko nosi kurtkę, a jego stroje utrzymane są w metalicznej tonacji. No i ma niecodzienny kapelusz. Jeśli chodzi o Czerwone Żniwo, to zwróciliśmy uwagę na biżuterię oznaczającą jego plemienną przynależność i barwy wojenne. Pewną ewolucję przeżyły ubiory Bartholomewa Bogue'a, czarnego charakteru. – Początkowo widzieliśmy go jako modnego nuworysza. W końcu zdecydowaliśmy, że będzie się ubierał raczej w stylu klasy, do której aspiruje, a więc „starych pieniędzy”, trochę podobnie do ówczesnych Rockefellerów. Dlatego ma modny krawat i chustę, które podkreślają jego umiłowanie pieniędzy. Jego stroje są nieco sfatygowane, ale bardzo drogie i eleganckie. Aktorzy cierpliwie przymierzali po około 15–20 par butów i kapeluszy, by odnaleźć te najwłaściwsze.

Ścigając się z wielkim klasykiem

Mało jest motywów muzycznych tak słynnych jak sam film, natychmiast rozpoznawalnych. Tak było z „Siedmioma wspaniałymi” i tematem przewodnim skomponowanym przez Elmera Bernsteina. – Ta muzyka była tak wspaniała, jak wspaniały był film – mówił reżyser. – Trudno było z nią konkurować. Fuqua przy poprzednim filmie, „Do utraty sił”, współpracował w kwestii muzyki z inną hollywoodzką legendą, Jamesem Hornerem („Avatar”, „Piękny umysł”, Oscary za muzykę i piosenkę do filmu „Titanic”), który nie zląkł się wyzwania, a wręcz przeciwnie, namawiał reżysera, by poświęcił się temu projektowi. Horner zginął ubiegłego lata w katastrofie awionetki. Okazało się jednak, że pozostawił prezent dla reżysera – orkiestrowe szkice siedmiu piosenek, które napisał z myślą o filmie, choć nie było jeszcze pewne, czy „Siedmiu...” powstanie. – Już podczas zdjęć dostałem telefon, że James zostawił mi prezent, myślałem, że to coś związanego z „Do utraty sił”. Tymczasem była to muzyka, którą napisał, nie znając jeszcze scenariusza. Na plan filmu dostarczył ten niezwykły dar Simon Franglen, jeden ze współpracowników Hornera. – Ta muzyka mnie powaliła – opowiadał Franglen, któremu ostatecznie powierzono skompletowanie ścieżki dźwiękowej. – James był moim przyjacielem, rozmawialiśmy ze sobą codziennie, ostatni raz dzień przed jego śmiercią. Wiem, z jak wielkim zaangażowaniem i entuzjazmem podchodził do tego zadania. To, co ostatecznie zrobiliśmy, to rodzaj hołdu dla jego talentu. Chcieliśmy jednak oddać honory zarówno Jamesowi, jak i Elmerowi Bernsteinowi. Zwykłe naśladowanie ich byłoby czymś na kształt świętokradztwa. Pragnęliśmy nadać muzyce współczesne brzmienie i siłę. Użyliśmy w wielkim wymiarze instrumentów dętych, co jest ważne dla tradycji westernowej już od lat 20., zwłaszcza w muzyce Aarona Copelanda. Mamy tu też dużo klaskania, co również nawiązuje do tradycji. Ale wykorzystaliśmy także wiele – zaskakujących w tym kontekście – instrumentów o dość egzotycznym brzmieniu, starych banjo i wiolonczeli. Mamy tu sporo dynamicznych motywów towarzyszących sekwencjom akcji, ale i bardziej rozbudowane tematy. Fuqua i Franglen postanowili, że zamknięciem filmu będzie klasyczny temat Bernsteina zagrany z wielkim wigorem na nowo, przez 87-osobową orkiestrę. – Słysząc tę muzykę, znowu poczułem się jak dwunastoletni chłopak, który po raz pierwszy obejrzał „Siedmiu wspaniałych” i miał jedno pragnienie: być jednym z tych facetów – puentował reżyser.

O aktorach

Denzel Washington (Sam Chisolm)

Amerykański aktor, reżyser i producent. Urodził się 28.12.1954 roku. Był synem pastora i właścicielki sieci salonów piękności. Studiował dziennikarstwo na Fordham University, lecz wkrótce całkowicie poświęcił się aktorstwu, z sukcesem występując w przedstawieniach studenckich. Został zaangażowany do American Conservatory Theatre w San Francisco. Pierwszy sukces odniósł, grając doktora Chandlera w serialu NBC „St. Elsewhere”. Przełomem w jego karierze była rola w historycznym dramacie Edwarda Zwicka o wojnie secesyjnej „Chwała”, za którą zdobył Oscara (1990) w kategorii ról drugoplanowych. W 2002 roku otrzymał Oscara za rolę główną dzięki fenomenalnej kreacji skorumpowanego policjanta w „Dniu próby”. Zdobył także jeszcze trzy inne nominacje do tej nagrody. Stale współpracuje ze Spike’m Lee. Zagrał u niego intrygującą tytułową rolę radykalnego przywódcy w biograficznym filmie „Malcolm X” (1992). W 2002 roku wyreżyserował film „Antwone Fisher”, potem świetnie przyjęty „The Great Debaters” (DVD: „Klub dyskusyjny”). Obecnie ukończył pracę nad „Fences”. Od 1983 roku jego żoną jest aktorka Pauletta Washington (dawniej Pearson), którą poznał na planie telefilmu „Wilma” (1977). Mają czwórkę dzieci.

Filmografia:

1977 – Wilma, 1979 – Flesh & Blood (W narożniku), 1979 – Carbon Copy (Dokładnie tacy jak my), 1982–1988 – St. Elsewhere (serial TV), 1984 – A Soldier’s Story (wideo, TVP: Historia żołnierza), License to Kill, 1985–1986 – The George McKenna Story, Power (wideo, TVP: Żądza władzy), 1987 – Cry Freedom (wideo: Krzyk wolności), 1988 – For Queen and Country (wideo: Za króla i ojczyznę), 1989 – The Mighty Queen (wideo: Gliniarz na Karaibach), Glory (Wideo, TVP, Polsat: Chwała), 1990 – Heart Condition (wideo: Związek przeszczepionych serc), Mo’ Better Blues (wideo, TVP: Czarny blues), Motown 30: What’s Goin’ On (dok.), 1991 – Ricochet (wideo: Rykoszet), Mississippi Massala (TVP: Mississippi Massala), 1992 – Liberators (narrator), Malcolm X (TVP: Malcolm X), The American Film Institute Salute to Sidney Poitier (dok.), 1993 – Wiele hałasu o nic (Much Ado About Nothing), Filadelfia (Philadelphia), Raport Pelikana (The Pelican Brief), 1994 – A Century of Cinema (dok.), 1995 – Devil in a Blue Dress (wideo, TVP: W bagnie Los Angeles), Virtuosity (wideo, DVD: Zabójcza perfekcja), Karmazynowy przypływ (Crimson Tide), Happily Ever After: Fairy Tales for Every Child (tylko głos), 1996 – Szalona odwaga (Courage Under Fire), Żona pastora (The Preacher’s Wife), NBA at 50 (dok.), 1997 – Mother Goose: A Rappin’ and Rhymin’ Special (tylko głos), 1998 – Stan oblężenia (The Siege), Fallen (wideo, DVD, Polsat: W sieci zła), He Got Game (wideo: Gra o honor), Straight from the Streets (dok.), 1999 – Huragan (The Hurricane), Kolekcjoner kości (Bone Collector), 2000 – Tytani (Remember the Titans), Bamboozled, 2001 – Dzień próby (Training Day), 2002 – Antwone Fisher (Antwone Fisher, także reżyseria), John Q (John Q), 2003 – Wyścig z czasem (Out of Time), 2004 – Apollo at 70: A Hot Night in Harlem (dok.), Kandydat (The Manchurian Candidate), Człowiek w ogniu (Man on Fire), 2006 – Plan doskonały (Inside Man), Déjà vu (Déjà vu), American Gangster (American Gangster), 2007 – The Great Debaters (DVD; Klub dyskusyjny), 2009 – Metro strachu (The Taking of Pelham 1 2 3), 2010 – Niepowstrzymany (Unstoppable), Księga ocalenia (The Book of Eli), 2012 – Lot (Flight), Safe House (Safe House), 2014 – Bez litości (The Equalizer), 2016 – Siedmiu wspaniałych (The Magnificent Seven), Fences (w realizacji, także reżyseria)

1 Chris Pratt (Josh Faraday)

Amerykański aktor. Urodził się 21.06.1979 w Virginii, stan Minnesota. Popularność przyniosły mu seriale telewizyjne „Everwood” oraz „Życie na fali”. Jego żoną od 2011 roku jest aktorka Anna Faris (cykl „Straszny film”, serial „Mamuśka”), którą poznał na planie komedii „Szalona noc”.

2 Filmografia:

2000 – Cursed Part 3 (kr.m.), 2001 – The Huntress (serial TV, odc. Who Are You, prem. TV 25.02, 2002 – Everwood (serial TV, 89 odc. w latach 2002–2006), 2003 – The Extreme Team, 2005 – Strangers with Candy (DVD: Powrót do klasy), Path of Destruction (TV, DVD: Ścieżka zagłady), 2006 – The O. C. (serial TV, Życie na fali, 9 odc. w 2006 roku), 2007 – Walk the Talk, 2008 – The Batman (serial TV, odc. The Attack of The Terrible Trio, prem. TV 2.02.2008, tylko głos), Wieners, Wanted: Ścigani (Wanted), 2009 – The Multi-Hyphenate (kr.m.), Deep in the Valley, Parks and Recreation (serial TV, 125 odc. w latach 2009–2015), Ślubne wojny (Bride Wars), Zabójcze ciało (Jennifer's Body), 2011 – Szalona noc (Take Me Home Tonight), Moneyball (Moneyball), Ilu miałaś facetów? (What's Your Number?), 10 Years (DVD: 10 lat), Parks and Recreation; Road Trip (Serial TV, 4 odc. w 2011 roku), 2012 – Wróg numer 1 (Dark Zero Thirty), Kinect Star Wars: Duel (TV), Jeszcze dłuższe zaręczyny (The Five-Year Engagement), 2013 – Ona (Her), Wykapany ojciec (Delivery Man), Timms Valley (TV, kr.m.), Wykapany ojciec (Delivery Man), Movie 43 (Movie 43, nowela The Proposition), Mr. Payback (kr.m.), 2014 – Lego: Przygoda (The Lego Movie, tylko głos), Strażnicy Galaktyki (Guardians of the Galaxy), Parks and Recreation in Europe (V), 2015 – Jurassic World (Jurassic World), Jem i hologramy (Jem and the Holograms), 2016 – Siedmiu wspaniałych (The Magnificent Seven), Passengers (w realizacji), Guardians of the Galaxy, Vol. 2 (w realizacji)

Ethan Hawke (Goodnight Robicheaux)

Amerykański aktor i reżyser. Urodził się 6.11.1970 w Austin, w Teksasie. Zadebiutował na scenie w wieku lat 13, potem dostał rolę w „Odkrywcach”, docenionym dopiero po pewnym czasie widowisku science-fiction w reżyserii Joego Dantego, w którym wystąpił również River Phoenix. Hawke, po klęsce kasowej tego filmu, porzucił na kilka lat aktorstwo, by powrócić do niego z sukcesem najpierw rolą w „Stowarzyszeniu umarłych poetów” Petera Weira, a potem u boku Jacka Lemmona w „Tacie”. W roku 1991 zagrał w disnejowskiej wersji powieści Jacka Londona „Biały Kieł”. W tym samym roku zadebiutował na Broadwayu w „Casanovie” (1991) podczas nowojorskiego Festiwalu Szekspirowskiego. W 1993 roku wyreżyserował krótki film zatytułowany „Prosto do jedynki” i został współzałożycielem nowojorskiej grupy teatralnej „Malaparte”. W 1994 roku zdobył uznanie występem w „Orbitowaniu bez cukru”, u boku Winony Ryder. Wystąpił, wraz z Julie Delpy, w trylogii Richarda Linklatera (z którym stale współpracuje), zapoczątkowanej filmem „Przed wschodem słońca”. Był czterokrotnie nominowany do Oscara: w 2001 roku za drugoplanową rolę w „Dniu próby”, w 2005 roku jako współscenarzysta „Przed zachodem słońca”, w 2014 – jako współscenarzysta „Przed północą” oraz za rolę drugoplanową w „Boyhood” (2015). Napisał powieści „The Hottest State” (1997) i „Ash Wednesday” (2002).

Filmografia (wybór):

1985 – Badacze kosmosu (Explorers), 1989 – Dad (wideo, TVP: Tata), 1991 – Biały Kieł (White Fang), 1992 – A Midnight Clear (wideo, TVP: W księżycową jasną noc), Kraina wód (Waterland), 1994 – Floundering, Quiz Show (Quiz Show), Orbitowanie bez cukru (Reality Bites), 1995 – Search and Destroy (wideo: Ktoś tu kręci), Przed wschodem słońca (Before Sunrise), 1997 – Gattaca – szok przyszłości (Gattaca), 1998 – Wielkie nadzieje (Great Expectations), The Newton Boys (wideo, TVP: Bracia Newton), 1999 – Joe the King, Cedry pod śniegiem (Snow Falling on Cedars), 2000 – Hamlet (Hamlet), 2001 – Waking Life (TVP: Życie świadome), Tape (DVD: Taśma), The Jimmy Show, Dzień próby (Training Day), 2004 – Taking Lives (DVD: Złodziej życia), Przed zachodem słońca (Before Sunsrise), 2005 – Atak na posterunek (Assault on Precint 13), 2006 – The Hottest State, Fast Food Nation, 2007 – Nim diabeł dowie się, że nie żyjesz (Before the Devil Knows You're Dead), Zakochany Nowy Jork (New York, I Love You), 2009 – Daybreakers – Świt (Daybreakers), Staten Island, 2011 – Kobieta z piątej dzielnicy (La Femme du Vème), Moby Dick (miniserial TV), 2012 – Sinister (Sinister), 2013 – Przed północą (Before Midnight), Noc oczyszczenia (The Purge), Getaway (DVD: Wyścig po życie), 2014 – Good Kill (DVD: Dobre zabijanie), Cymbeline (DVD: Anarchia), Predestination (DVD: Przeznaczenie), Boyhood (Boyhood), 2015 – Regression, Exit Strategy (TV), Plan Maggie (Maggie's Plan), 2016 – In a Valley of Violence, Siedmiu wspaniałych (The Magnificent Seven), Maudie, 24 Hours to Live (w realizacji)

Vincent D'Onofrio (Jack Horne)

Urodził się 30.06.1959 roku w Nowym Jorku na Brooklynie, dorastał na Hawajach, w Kolorado i w Miami. Aktorstwo studiował pod opieką Soni Moore w Nowojorskim Teatrze Stanisławskiego oraz w Actors' Studio pod okiem Sharon Chatten. Pracował w klubie tanecznym, grywał w etiudach szkolnych studentów z New York University, by wreszcie od 1984 roku rozpocząć występy w prestiżowym American Stanislavski Theatre. Zagrał w wielu słynnych sztukach, m.in. w „Skamieniałym lesie” („The Petrified Forest”), „O myszach i ludziach” („Of Mice and Men”), „Sexual Perversity in Chicago” czy w „The Indian Wants the Bronx”. Wielkie uznanie zdobył w 1987 roku rolą szeregowca Pyle'a w opowieści o wojnie wietnamskiej „Full Metal Jacket” Stanleya Kubricka. Do tej roli musiał przytyć ponad trzydzieści kilogramów, aby potem w ciągu roku zrzucić wagę, by zagrać w „Mystic Pizza” (1988) u boku Julii Roberts. Dwukrotnie zagrał Billa Newmana, próbującego rozgryźć zagadkę zabójstwa prezydenta Kennedy'ego, najpierw u Oliviera Stone'a („JFK”, 1992), a rok później u Spike'a Lee w kontrowersyjnym „Malcolmie X”. W tym samym roku poznał Gretę Scacchi, z którą ma dwoje dzieci. Obydwoje wystąpili w słynnym „Graczu" (1993) Roberta Altmana, bezlitosnej satyrze na Hollywood. Z 1996 r. pochodzi doskonała kreacja D’Onofrio w czarnej komedii „Feeling Minnesota”. Za rolę w filmie „The Whole Wide World”, którego był również producentem, zdobył nagrodę dla najlepszego aktora na festiwalu w Seattle, a sam film też został uznany za najlepszy na tymże festiwalu. D'Onofrio zagrał również obok Tommy'ego Lee Jonesa i Willa Smitha w komedii science-fiction „Faceci w czerni” (1997).

Filmografia (wybór):

1983 – The First Turn-On!, 1984 – It Don't Pay to Be an Honest Citizen, 1987 – Adventures of Babysitting (DVD: Noc w mieście), Full Metal Jacket (wideo, TVN: Pełny magazynek), 1988 – Mystic Pizza (Mystic Pizza), 1989 – The Blood of the Heroes (wideo: Krew bohaterów), 1990 – Naked Tango (wideo: Nagie tango), 1991 – JFK (JFK), Fires Within, Za wcześnie umierać (Dying Young), 1992 – Salt on Our Skin, Gracz (The Player), 1993 – Mr. Wonderful, 1994 – The Investigator (TV, kr.m.), Ed Wood (Ed Wood), 1995 – Dziwne dni (Strange Days), Stuart Saves His Family, 1996 – Guy, The Winner, The Whole Wide World, Feeling Minnesota, 1997 – Faceci w czerni (Men in Black), 1998 – Claire Dolan, The Newton Boys (wideo, TVP: Bracia Newton), The Taking of Pelham One Two Three (TV), 1999 – That Championship Season (TV), 2000 – Happy Accidents, Cela (The Cell), 2001 – Chelsea Walls, Law & Order: Criminal Intent (serial TV, Polsat: Prawo i porządek: Zbrodniczy zamiar, 141 odc. w latach 2001–2011), 2002 – The Red Sneakers (TV), The Salton Sea (DVD: Jezioro Salton), Sherlock (TV), Impostor: Test na człowieczeństwo (Impostor), Bark!, 2005 – Five Minutes, Mr. Welles (kr.m.), Thumbsucker (DVD: Rodzinka), 2006 – Sztuka zrywania (The Break-Up), 2008 – Cadillac Records, The Narrows (DVD: Ulica Narrows), 2009 – Brooklyn's Finest (DVD: Gliniarze z Brooklynu), The New Tenants (kr.m.), 2010 – Don't Go in the Woods (tylko głos), 2011 – Kill the Irishman (DVD: Zabić Irlandczyka), 2012 – Sinister (Sinister), Chained, Fire with Fire (DVD: Ogień zwalczaj ogniem), Crackers (kr.m.), 2013 – Chlorine, Escape Plan (DVD: Plan ucieczki), American Falls (kr.m.), Pawn Shop Chronicles (DVD: Kroniki lombardu), Ass Backwards (DVD: Tyłem do przodu), The Necessary Death of Charlie Countryman (DVD: Charlie musi umrzeć), 2014 – Mall, Sędzia (The Judge), 2015 – Broken Horses (DVD: Ujarzmione konie), Nocny pościg (Run All Night), Daredevil (serial TV, 14 odc. w latach 2015–2016), 2016 – Pelé: Birth of a Legend, Siedmiu wspaniałych (The Magnificent Seven), In Dubious Battle, CHiPs (w realizacji), Emerald City (serial TV, w realizacji), Rings (w realizacji),

Byung-hun Lee (Billy Rocks)

Gwiazdor z Korei Południowej. Urodził się 12.07.1970 roku w Seulu, w rodzinie zamożnego biznesmena. W latach 90. ze zmiennym szczęściem występował w telewizji. Pierwszy wielki sukces odniósł w 2000 roku filmem „Gongdong gyeongbi guyeok JSA” (DVD: „Strefa bezpieczeństwa”), co z czasem otworzyło mu drogę do kariery międzynarodowej.

Filmografia (wybór):

2000 – Gongdong gyeongbi guyeok JSA (DVD: „Strefa bezpieczeństwa”), 2007 – Hero, 2008 – Dobry, zły i zakręcony (Joheunnom nabbeunnom isanghannom), 2009 – Przychodzę z deszczem (I Came with the Rain), 2014 – Cake, 2013 – RED 2 (RED 2), 2015 – Terminator: Genisys (Terminator: Genisys), 2016 – Siedmiu wspaniałych (The Magnificent Seven), Master (w realizacji)

Manuel Garcia-Rulfo (Vasquez)

Obiecujący meksykański aktor znany z serialu „Od zmierzchu do świtu”. Urodził się 25.02.1981 roku w Jalisco, w Meksyku. Dorastał na ranczo, gdzie hodowano owce. Od dwunastego roku życia mieszka w USA, studiował w New York Film Academy.

Filmografia (wybór):

2006 – Valle de lágrimas (kr.m.), 2007 – Maquillaje, 2009 – La ultima y nos vamos, 2013 – Bless Me, Ultima, 2016 – Term Life, Siedmiu wspaniałych (The Magnificent Seven), La vida inmoral de la pareja ideal (w realizacji)

Martin Sensmeier (Czerwone Żniwo)

Ma korzenie indiańskie i irlandzkie, dorastał na Alasce. Działa na rzecz rdzennych Amerykanów. W 2007 roku przybył do Los Angeles, z nadzieją na karierę aktorską. Od 2011 roku poświęca się wyłącznie aktorstwu.

Filmografia (wybór):

2014 – K'ina Kil: The Slaver's Son (kr.m.), Salem (serial TV, 3 odc. W 2014 roku), 2016 – Lilin's Brood, Siedmiu wspaniałych (The Magnificent Seven), Wind River (w realizacji), False Memory Syndrome (w realizacji), Westworld (serial TV, w realizacji)

Haley Bennett (Emma Cullen)

Jedna z najbardziej obiecujących młodych aktorek amerykańskich. Urodziła się 7.01.1988 w Fort Myers na Florydzie. Już jako dziesięciolatka zaczęła występy w szkolnych przedstawieniach. Zdobyła podczas castingu rolę pretensjonalnej gwiazdki pop w „Prosto w serce” i zagrała ją brawurowo. Obecnie na premierę czekają takie filmy z jej udziałem, jak ekranizacja słynnego thrillera „Dziewczyna z pociągu” i nowy film Warrena Beatty „Rules Don't Apply”.

Filmografia (wybór):

2007 – Prosto w serce (Music and Lyrics), 2008 – Marley i ja (Marley & Me), College (DVD: Studenci), 2010 – Arcadia Lost, Kaboom, 2012 – Outlaw Country (TV, DVD: Kraj bezprawia), 2013 – Deep Powder, 2014 – Kristy, The White City, After the Fall, Bez litości (Equlizer), 2015 – Hardcore Henry (Hardcore Henry), 2016 – Siedmiu wspaniałych (The Magnificent Seven), The Girl on the Train (w realizacji), Rules Don't Apply (w realizacji), Thank You for Your Service (w realizacji), Weightless (w realizacji)

O twórcy filmu

Antoine Fuqua (reżyseria)

Amerykański reżyser. Urodził się 16.02.1966 roku w Pittsburghu, w Pensylwanii. Założył własną firmę produkcyjną „Reel Power”, gdzie powstał jego pierwszy film, krótkometrażowy „Exit”. Rozgłos zdobył jako realizator pomysłowych teledysków takich wykonawców jak Arrested Development, Stevie Wonder, Toni Braxton, Pras i Usher. Zdobył nominację do nagrody MTV Best Rap Video za teledysk Heavy D & the Boyz. Zdobył dwie Music Video Production Award – The Young Generators Award za „Gangsta Paradise”, utwór w wykonaniu rapera Coolio oraz Sinclair Tenenbaum Olesiuk and Emanual Award za zwiastun do filmu „Młodzi gniewni” (Dangerous Minds). Zrealizował także wiele reklamówek, m.in. Big Star Jeans, Wings for Men, Miller Genuine Draft, Reebok, Toyota, Armani i Stanley Tools. Największy sukces odniósł błyskotliwym thrillerem policyjnym „Dzień próby” z nagrodzoną Oscarem rolą Denzela Washingtona. Jego żoną jest od 1999 roku aktorka Lela Rochon („Męska gra”, „Komora”, „Córka prezydenta”); mają troje dzieci.

Filmografia (jako reżyser):

1992 – Inside Out IV (V, odc. The Thief), 1998 – The Replacement Killers (DVD: Zabójczy układ), Usher Live (V), 2000 – Bait (DVD: Przynęta), 2001 – Dzień próby (Training Day), From Toni with Love: The Video Collection (V), 2003 – Łzy słońca (The Tears of the Sun), 2004 – Lightning in a Bottle (dok.), Król Artur (King Arhur), 2005 – Murder Book (TV), 2006 – The Call (kr.m.), 2007 – Strzelec (Shooter), 2009 – Brooklyn's Finest (DVD: Gliniarze z Brooklynu), 2013 – Olimp w ogniu (Olympus Has Fallen), 2014 – Bez litości (The Equalizer), 2015 – Exit Strategy (TV), Do utraty sił (Southpaw), Siedmiu wspaniałych (The Magnificent Seven), Ice (serial TV, w realizacji)

................
................

In order to avoid copyright disputes, this page is only a partial summary.

Google Online Preview   Download